Mutluluğun Resmi
Mutluluk neydi ? En sevdiğimiz mi? Yoksa hayallerimiz miydi? Yok muydu çizebilen mutluluğun resmini ? Neden bu kadar soyuttu bize ? Abidin’e verilseydi tüm tuval ve boyalar yapabilir miydi gerçekten resmini?
Mutluluk, TDK sözlüğünde “bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan doğan kıvanç durumu” olarak tanımlanmakta.
Özlemlerden mi ibaret mutluluk.?
Her an mutlu olabilir bence insan. Radyoda çalan şarkıyla, Kitaptaki anılarla, Bir sözle belki de..
Anılar değiştikçe mutluluklarımız da beklentilerimize endekslendi ve mutluluğun sabit bir resmi olmayışı bu yüzden sanki. Ya da “Şunu yaparsan kesin mutlu olursun” diye bir durum olmadığından veya herkes için geçerli olmadığından mıdır ki ?
Sabit bir resmi olmadığı gibi sabit bir tanıma sığdırmak da çok doğru değil bence. Hep fazlasını isteyen insan, özlemlerine kavuşsa bile kısa bir mutluluk yasadıktan sonra yeni özlemlere yelken açacak ve mutluluğu bir adım daha öteye atıp ulaşmaya çalışacak ama bu süreçte hep mutsuz mu olacak?
Kimi sevdikleriyle kimi yalnızlığıyla… Sadelikten haz alanlar da vardır, alacalıktan da… Sonuçta herkes farklıdır, mutlulukları da…
Hatırlasanıza, çocukluktan yetişkinliğe kadar ne kadar resim çizmiştik anılarımızla. Nefes nefese oynadığımız saklambaçlar mı, yoksa halı kenarını yol yapıp sürdüğümüz terlikler miydi mutluluğumuz?
Aslında herkes kendi resmini çiziyor yaşadıkça. Her anısından birer kare ekliyor ve büsbütün bir ömrün tablosunu yapıyor. Araba yerine koyduğumuz terliklerden, sevdiğimizin bir tebessümüne kadar eklediğimiz her anısıyla kocaman bir tablo. Güzel anılarıyla ve sevdikleri ile dolu mükemmel bir mutluluğun resmi.
Ömür tablo, biz fırça. Çiziyoruz bakalım. Ve güneşi her gördüğümüzde bir kare daha ekliyoruz tablomuza.
Güneşli günler diliyorum hepinize : )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder